
LOU JOUR DE L'AN
Lou jour de l’an, que lou diable l’empouarte !
Mi vèn toujour pita mei picaioun ;
Mai que de gàrri ! Oh ! de pertout n’en souarte
Pèr mi cura l’arbiho dóu boussoun
A tout moumènt n’en as un que ti soueno,
Ti vèn fihòu, nebout : un vòu d’enfant !
Tóutei ti dien : Vous la souvèti boueno !
Pèr qu’au boussoun bèn lèu mandes la man !
Veici d’abord lou fatour de la posto
Qu’en t’estrenant d’un marrit calendié
Vòu mai la pèço, e dóu biais que t’acosto
Siés oublija de l’ana de vint pié.
Après ti vèn aquéu dóu tilo-grafo,
Ti lacho mai soun pichoun bounimen :
― Santa, bouenur… e dóu biais que t’agrafo
Fau li lacha lou poupre entandòumens !
― Bouen an, moussu, siéu l’ome dei tineto !
Te dis un autre emé soun teta dous,
Aquéu vòu mai aganta la peceto,
E pèr la prene a pas lei det merdous.
L’escoubihé, se vesias coumo troto
Pèr rabia sa part de cagatroué !
Pèr ti saia, ti tira la caroto,
Coumo toujour ti la souvèto uroué !
Toucas la man que siéu l’ome deis aigo !
T’arrambo ansin l’emplega dóu canau.
Aquéu vòu mai sa part de bourtoulaigo
Pèr ti leissa manca d’aigo à l’oustau.
Aquéu dóu gaz, que de gaz que counsumo !
Pèr t’esprima sei pus tèndrei souvè ;
Es pa pèr rèn que soun esprit s’alumo,
Car, es pèr miés alimenta lou bè.
Mai s’aquéu jour ti fas faire la barbo,
Co dóu couifur siés mai rasa de fres,
Sus d’un platèu ti passon la rubarbo
E pèr casca, paure Boto, siés pres.
Se pèr malur rintres à la buveto,
Siés arramba subran pèr lou garçoun
Que poulimen t’òufro uno cigareto,
E ti fau mai cracha dins lou sietoun !
Oh ! que de gènt que mandon la sardino
Pèr fin de prene un gros toun à l’arrèst !
L’a plus d’amour, l’egouisme dóumino…
E tout si fa plus que pèr interès !
De boueno anado, iéu, n’ai lei plénei braio,
De sei souvè n’en ai lei basse plen.
Lei gàrri an fa sauta tóutei lei maio
De moun boussoun e li rèsto plus rèn.
Eimable RICHIER